Onder Marokkanen
Een jaar bij FC Chabab
Een halfjaar voor de moord op Theo van Gogh meldde journalist-fotograaf Igor Wijnker zich aan als lid van FC Chabab, een ogenschijnlijk succesvolle Marokkaanse club aan de rand van Amsterdam-West.
Van zijn gedroomde voetbalglorie kwam weinig terecht en zijn beoogde positie van ‘fly on the wall’ bleek eveneens onhoudbaar toen hij werd meegezogen in de bijzondere voetbalfamilie.
Wijnker doet minutieus verslag van de nadelen van het douchen in onderbroek, zijn deelname aan de ramadan, de bezoeken aan huis, de onzichtbare vrouwen en de worstelingen van de Marokkaan in Nederland.
Onder Marokkanen is een participerende journalistieke reportage die leest als een roman. Het is een eerlijke, soms pijnlijke en vaak tragi-komische ontdekkingsreis door een gemeenschap waarover iedereen een mening heeft, maar die we nauwelijks kennen.
Met een scherp oog schetst Wijnker een onthullend en ontroerend beeld van een club die overloopt van de ambities, maar wordt gehinderd door onmacht om zich te verenigen met de Nederlandse cultuur.
Recensies:
“De lezer maakt kennis met een stoet van onwaarschijnlijk kleurrijke persoonlijkheden die ontroeren, zorgen voor hilarische taferelen en maken dat je dit boek achter elkaar wilt uitlezen.” (Bert Wagendorp, de Volkskrant.)
“Wijnker filtert een prachtig panorama.” (Het Parool)
“Dit boek zegt meer over de integratie van Marokkanen in Nederland dan duizend rapporten.” (Paul Onkenhout in NOS Langs de Lijn)
“Er is een prachtig boek verschenen.” (Jan Luitzen, Friesch Dagblad)
“Dit is een belangrijk boek voor de maatschappelijke discussie omdat de journalist die samenleving van binnenuit beschrijft.” (Jeroen Wielaert, Radio 1-Journaal)
“Wijnker is absoluut niet vooringenomen. Hij blijft kijken als een nieuwsgierig iemand en heeft het heel, heel mooi opgeschreven.” (Aukje Holtrop, VPRO De Ochtenden)
“Onder Marokkanen is jaloersmakend goed. Het laat van alle in 2006 verschenen boeken het meest overtuigend zien dat schrijven over sport ook maatschappelijk relevant kan zijn.” (Arthur van den Boogaard, Het Parool en Hard Gras)