Vertellen lucht op
Bij een les interview gaf ik de cursisten de opdracht om een bekende te interviewen over een gebeurtenis die veel indruk heeft gemaakt.
Ik merkte wat ongemak bij een aantal cursisten. Het is ook spannend om iemand over zoiets intiems te spreken. Alsof je een verboden terrein betreedt. Maar diegene die dat vermeende verbodsbordje heeft opgehangen is niet de ander, maar ben jij zelf.
Twee weken later kwamen we weer bijeen. De cursisten hadden allen het gevreesde interview afgenomen. En wat denk je? Ze overtroffen stuk voor stuk onze stoutste verwachtingen. De meeste bekenden vonden het juist fijn om gehoord te worden en waren soms zeer openhartig.
Zeer opmerkelijk was het interview met een al decennia getrouwde zeventiger. Een ogenschijnlijk tevreden en stabiele man, die echter nog dagelijks moet denken aan zijn eerste grote liefde die hem na tien jaar verliet. Ook de cursiste die de buurman goed dacht te kennen was zeer verrast door zijn verhaal.
De geïnterviewde vond het duidelijk fijn om over zijn geheim te praten, om zijn hart te luchten.
Ik kom het vaak tegen als interviewer. En herken het ook bij mezelf. Mensen zijn zo aan elkaar gewend en bezig met dagelijkse beslommeringen dat ze –soms onbewust of ongewild- juist de belangrijkste zaken niet met elkaar bespreken.
Leg je oor ‘ns te luister bij een dierbare. Vraag de grote vragen en schrijf het op. Je zult versteld staan.
